Σύντομη βιογραφία του βασιλιά της Γαλλίας Λουδοβίκου 15ου (1710-1774)
Ο Λουδοβίκος 15ος, συχνά επονομαζόμενος και ως Λουδοβίκος ο Πολυαγαπημένος, γεννήθηκε στις Βερσαλλίες στις 15 Φεβρουαρίου 1710. Ήταν γιος του Λουδοβίκου Δούκα της Βουργουνδίας και της Μαρίας Αδελαΐδας της Σαβοΐας. Εγγονός του Λουδοβίκου 14ου, του περίφημου «Βασιλιά Ήλιου», ανέβηκε στο θρόνο της Γαλλίας στην ηλικία των πέντε ετών μετά το θάνατο του παππού του το 1715. Η βασιλεία του, έως το θάνατο του το 1774, διήρκεσε 59 χρόνια και ήταν μια από τις μεγαλύτερες σε ολόκληρη τη γαλλική ιστορία.
Τα πρώτα χρόνια
Καθήκοντα βασιλιά της Γαλλίας μέχρι να ενηλικιωθεί ο Λουδοβίκος ασκούσε ο αντιβασιλέας Φίλιππος Β’ Δούκας της Ορλεάνης. Ο Λουδοβίκος υπέφερε πολύ από αρρώστιες και κανείς δεν πίστευε ότι θα καταφέρει να επιβιώσει. Παρόλα αυτά κατάφερε να ξεπεράσει τα προβλήματα υγείας που τον ταλάνιζαν από παιδί και να στεφθεί βασιλιάς της Γαλλίας και της Ναβάρρας το 1722 στον Καθεδρικό ναό της Ρενς. Το 1725 παντρεύτηκε την Πολωνή πριγκίπισσα και κόρη του βασιλιά της Πολωνίας Μαρία Λεστσύνσκα με την οποία απέκτησε δέκα παιδιά. Η δυναστική σύνδεση με την Πολωνία οδήγησε στην εμπλοκή της Γαλλίας στον Πόλεμο της Πολωνικής Διαδοχής (1733-1738) εναντίον της Αυστρίας και της Ρωσίας.
Η βασιλεία
Ο Λουδοβίκος κληρονόμησε ένα ισχυρό και πλούσιο βασίλειο. Διακρινόταν για την ευγενική και γοητευτική προσωπικότητα του, αλλά με την πάροδο του χρόνου η διακυβέρνηση του έγινε αυταρχική και αντιδημοφιλής. Αν και ήταν έξυπνος και ικανός, δεν είχε τα διοικητικά χαρίσματα και την αποφασιστικότητα του προκατόχου του. Επηρεαζόταν πολύ κατά τη λήψη των αποφάσεων του από υπουργούς και ανθρώπους του στενού κύκλου του, όπως ο Καρδινάλιος Φλερύ, ο οποίος διετέλεσε πρωθυπουργός έως το 1743, η Μαρκησία ντε Πομπαντούρ και η Μαντάμ ντι Μπαρύ.
Ο Λουδοβίκος 15ος ήρθε σε ρήξη με την αυξανόμενη δύναμη των ανωτάτων δικαστηρίων (parlements) και την απαίτηση για μεταρρυθμίσεις. Η προσπάθεια να συγκεντρώσει στο πρόσωπο του όλες τις εξουσίες και να καταστείλει την αντιπολίτευση, δυσαρέστησε την αριστοκρατία και την αστική τάξη. Η σπάταλη ζωή του και η διαφθορά που επικρατούσε στην αυλή, καθώς και η σχέση του με τη Μαρκησία ντε Πομπαντούρ, αμαύρωσαν τη δημόσια εικόνα του και συνέβαλαν στη διάβρωση της βασιλικής εξουσίας.
Εξωτερική πολιτική - πόλεμοι
Σε ολόκληρη τη διάρκεια της βασιλείας του, ο Λουδοβίκος 15ος αντιμετώπισε σημαντικές προκλήσεις, τόσο σε εγχώριο όσο και σε διεθνές επίπεδο. Η εμπλοκή της Γαλλίας στον Πόλεμο της Αυστριακής Διαδοχής (1740-1748) εναντίον της Αυστρίας και της Μ. Βρετανίας, καθώς και στον Επταετή Πόλεμο (1756-1763) εναντίον της Μ. Βρετανίας και Πρωσίας οδήγησε το γαλλικό κράτος στη χρεωκοπία. Ο Επταετής Πόλεμος ιδιαίτερα τελείωσε καταστροφικά για τη Γαλλία με την απώλεια του Καναδά και πολλών άλλων αποικιακών κτήσεων στην Ινδία και Βόρεια Αμερική.
Ο Λουδοβίκος δεν ήταν ένας παθητικός μονάρχης. Η επιθυμία του να καθορίζει την πορεία των διεθνών υποθέσεων που τον αφορούσαν, τον οδήγησε να δημιουργήσει γύρω στο 1748 ένα δίκτυο μυστικής διπλωματίας. Γάλλοι πράκτορες τοποθετήθηκαν σε ευρωπαϊκές πρωτεύουσες με εντολή από τον βασιλιά να επιδιώκουν πολιτικούς στόχους, οι οποίοι ήταν αντίθετοι από τις δημόσιες διακηρύξεις του. Για παράδειγμα, ο Λουδοβίκος προσπάθησε ανεπιτυχώς μέσω της μυστικής διπλωματίας να κερδίσει το πολωνικό στέμμα για χάρη ενός Γάλλου υποψηφίου.
Η κληρονομιά του Λουδοβίκου 15ου
Τη στιγμή του θανάτου του στις 10 Μαΐου 1774, ο Λουδοβίκος 15ος ήταν ένας αντιδημοφιλής βασιλιάς. Έγινε το σύμβολο της αναποτελεσματικότητας και της βασιλικής υπερβολής. Πέθανε από ευλογιά στο Ανάκτορο των Βερσαλλιών και κηδεύτηκε χωρίς τελετή στη Βασιλική του Αγίου Διονυσίου στο Παρίσι. Η αναποφασιστικότητα και ανικανότητα του να κυβερνήσει, καθώς και η εμπλοκή της Γαλλίας σε δαπανηρούς και καταστροφικούς πολέμους, άνοιξαν το δρόμο για τις κοινωνικές και πολιτικές αναταραχές που ξέσπασαν τα επόμενα χρόνια κατά τη διάρκεια της βασιλείας του διαδόχου του Λουδοβίκου 16ου με αποκορύφωμα τη Γαλλική Επανάσταση το 1789.
Πηγές
- Λήμμα στη Wikipedia
- Λήμμα στη Britannica