Σύντομη βιογραφία του βασιλιά Γεωργίου Β' της Αγγλίας

Ο βασιλιάς Γεώργιος Β' της Μεγάλης Βρετανίας ήταν ο δεύτερος μονάρχης της δυναστείας του Ανόβερου και βασίλεψε από το 1727 έως το 1760. Η βασιλεία του σημαδεύτηκε από σημαντικές πολεμικές συγκρούσεις, πολιτικές ανακατατάξεις, καθώς και από την επέκταση της Βρετανικής Αυτοκρατορίας. Παρά την αρχική αντιδημοφιλία του και τη σύγκρουση με τον πατέρα του Γεώργιο Α', ο Γεώργιος Β' έγινε στη συνέχεια ένας από τους σπουδαιότερους μονάρχες στη βρετανική ιστορία.

Τα πρώτα χρόνια και η άνοδος του στο θρόνο

Ο Γεώργιος Αύγουστος γεννήθηκε στις 9 Νοεμβρίου 1683 στο Ανόβερο της Γερμανίας. Ήταν γιος του Γεωργίου Α' και της Σοφίας Δοροθέας του Τσέλλε. Τα πρώτα χρόνια της ζωής του επισκιάστηκαν από τις τεταμένες σχέσεις των γονέων του, οι οποίες οδήγησαν στη φυλάκιση της μητέρας του για μοιχεία. Αναθρεμμένος μέσα στις γερμανικές αυλές, εκπαιδεύτηκε στην πολιτική, στις στρατιωτικές υποθέσεις και στη διακυβέρνηση. Μιλούσε γαλλικά, ιταλικά και γερμανικά.

Στις 2 Σεπτεμβρίου 1705 παντρεύτηκε την Καρολίνα του Βραδεμβούργου-Άνσμπαχ, μια έξυπνη και πολιτικά οξυδερκή γυναίκα, η οποία έπαιξε σπουδαίο ρόλο στη βασιλεία του. Απέκτησε μαζί της οκτώ παιδιά, πολλά από τα οποία πέθαναν σε πολύ μικρή ηλικία. Όταν ο πατέρας του ανέβηκε στο βρετανικό θρόνο το 1714 ως Βασιλιάς Γεώργιος Α', ο Γεώργιος Αύγουστος έγινε Πρίγκιπας της Ουαλίας. Οι σχέσεις του με τον πατέρα του ήταν φιλόνικες και αναξιόπιστες. Στη βάπτιση του δεύτερου γιου του, ο Γεώργιος ήρθε σε ρήξη με τον Δούκα του Νιούκαστλ, εξοργίζοντας τον βασιλιά που τον εξόρισε μαζί με τη γυναίκα του από το παλάτι.

Μετά το θάνατο του πατέρα του στις 22 Ιουνίου 1727, ο Γεώργιος Β' στέφθηκε βασιλιάς στο Αββαείο του Ουέστμινστερ σε ηλικία 44 ετών. Σε αντίθεση με τον πατέρα του, ο οποίος λόγω της γερμανικής καταγωγής του, δεν ήταν δημοφιλής στους Άγγλους, ο Γεώργιος Β' αισθανόταν περισσότερο Βρετανός και μέλος της βρετανικής κοινωνίας.

Μοναρχία και Πολιτική

Μια από τις σπουδαιότερες πτυχές της βασιλείας του Γεωργίου Β' ήταν η συνεργασία του με τον πρώτο πρωθυπουργό της Βρετανίας Sir Robert Walpole. Με τον Walpole ως πρωθυπουργό (1721-1742), η Μ. Βρετανία γνώρισε πολιτική σταθερότητα και οικονομική ευημερία. Ο Γεώργιος ζήλευε συχνά την επιρροή του. Μετά την παραίτηση του Walpole το 1742, ο βασιλιάς αναμίχθηκε πιο ενεργά στην πολιτική, αν και οι κύριες και πιο σημαντικές αποφάσεις λαμβάνονταν από τους υπουργούς της κυβέρνησης του.

Τη δεκαετία του 1750 η πολιτική επιρροή του Γεωργίου Β' είχε μειωθεί σημαντικά εξαιτίας της εμφάνισης πανίσχυρων υπουργών, όπως του Ουίλιαμ Πίτ του Πρεσβύτερου. Ο θάνατος της πολυαγαπημένης συζύγου του Βασίλισσας Καρολίνας το 1737 τον σημάδεψε βαθύτατα με αποτέλεσμα να μην ξαναπαντρευτεί ποτέ.

Οι πόλεμοι του Γεωργίου Β'

Ο Γεώργιος Β' ήταν ο τελευταίος Βρετανός μονάρχης που πολέμησε στο πεδίο της μάχης. Ήταν ο διοικητής των βρετανικών δυνάμεων στη μάχη του Dettingen εναντίον των Γάλλων το 1743, στα πλαίσια του Πολέμου της Αυστριακής Διαδοχής. Κατά τη διάρκεια της βασιλείας του, η Μ. Βρετανία συμμετείχε σε διάφορες συγκρούσεις, συμπεριλαμβανομένης και της Επανάστασης των Ιακωβιτών το 1745 με επικεφαλής τον Κάρολο Εδουάρδο Στιούαρτ, γνωστό και ως Bonnie Prince Charlie. Η επανάσταση έληξε με την ήττα των Ιακωβιτών στη μάχη του Culloden το 1746. Μερικά χρόνια αργότερα, η συμμετοχή της Μ. Βρετανίας στον Επταετή Πόλεμο (1756-1763), ήταν καθοριστική για τη μετατροπή της σε παγκόσμια δύναμη. Οι στρατιωτικές επιτυχίες των βρετανικών στρατευμάτων στη Βόρεια Αμερική, την Ινδία και της Καραϊβική έθεσαν τα θεμέλια της δημιουργίας της Βρετανικής αυτοκρατορίας.

Η κληρονομιά του Γεωργίου Β'

Ο Γεώργιος Β' ίδρυσε το 1737 το Πανεπιστήμιο του Γκέτινγκεν και το 1754 εξέδωσε το καταστατικό ίδρυσης του Βασιλικού Κολλεγίου στην πόλη της Νέας Υόρκης, το οποίο αργότερα μετατράπηκε στο Πανεπιστήμιο Κολούμπια. Το 1757 δώρισε τα βιβλία της βασιλικής βιβλιοθήκης (περίπου 9.000 τίτλους και πολύτιμα χειρόγραφα) στο Βρετανικό Μουσείο. Πέθανε στις 25 Οκτωβρίου 1760 σε ηλικία 76 ετών. Τον διαδέχθηκε στο θρόνο ο εγγονός του Γεώργιος Γ'. Η βασιλεία του Γεωργίου Β' ήταν καθοριστική για τη μετατροπή της Βρετανίας σε παγκόσμια δύναμη. Το όνομα του συνδέθηκε με στρατιωτικούς θριάμβους, αποικιακή εξάπλωση και την ισχυροποίηση του θεσμού της συνταγματικής μοναρχίας.